Spotkanie z Krzysztofem Vargą

Zapraszamy na spotkanie z Krzysztofem Vargą, autorem powieści "Nagrobek z lastryko".

RYBNIK
10 maja (czwartek), godz. 13:15
Aula Uniwerystetu Śląskiego (Ośrodek Dydaktyczny w Rybniku) ul. Rudzka 13a

10 maja (czwartek) godz. 17:30
Księgarnia-antykwariat Tania Książka, ul. Gliwicka 3
Spotkania poprowadzi Agnieszka Nęcka

 Krzysztof Varga (ur. Warszawa, 1968). Wydał powieści "Chłopaki nie płaczą" (1996), "Śmiertelność" (1998), "Tequila" (2001; książka znalazła się w finale Nagrody Literackiej NIKE 2002) i "Karolina" (2003), prozę eseistyczną "Bildungsroman" (1997) oraz tom prozy "45 pomysłów na powieść" (1998), za który otrzymał nagrodę Fundacji Kultury. Wspólnie z Pawłem Duninem-Wąsowiczem opublikował słownik literatury najnowszej "Parnas bis", Literatura polska urodzona po 1960 r." (1995), a ponadto z tymże i z Jarosławem Klejnockim antologię wierszy również najnowszych "Macie swoich poetów" (1996). Wydawnictwo Czarne wydało właśnie jego najnowszą powieść "Nagrobek z lastryko". Mieszka w Warszawie na Mokotowie. 

"Nagrobek z lostryko"

Główny bohater to kumpel Adasia Miauczyńskiego i Woody`ego Allena. I mimo tego, że rzecz dzieje się w Warszawie - bohater jest kosmopolityczny, pracuje w Firmie, je zdrowe zestawy firmowe, pije globalny alkohol, je globalne sery i pali globalne papierosy, przegląda globalne katalogi IKEI. To everyman. A jego opowieść ogarnia cały współczesny świat.

Krytycy narzekający na brak powieści dotykającej współczesności zostaną zaspokojeni. I to kompleksowo. Oto książka opisująca współczesność w całej jej złożoności, naświetlająca paradoksy, piętnująca śmieszne mechanizmy i niemądre przyzyczajenia. Mamy tu piękno i smutek konsumpcji, ucieczkowość od śmierci i fascynację śmiercią, potrzebę samozaspokojenia i egoizmu, oraz silne pragnienie uczestnictwa w społecznych rytuałach. Potrzebę samotności i miłości. Permanentny chwiejny balans pomiędzy śmiercią i rozkładem a błyszczącym naperfumowanym czasopismem. Pomiędzy przedmiotami - coraz nowszymi, lepszymi, piękniejszymi, bardziej niezawodnymi, a żywym organizmem - coraz bardziej zawodnym, bolesnym.

Bowiem w tym naperfumowanym, pokolorowanym świecie, cielesność jest tym bardziej dotkliwa i wstydliwa. W fotelach zaprojektowanych przez najlepszych światowych projektantów ciału nie wypada trząść się i śmierdzieć, starzeć się i porastać włosami, tyć i brzydnąć. Mięknąć. Wychodząc na ulice, należy "wkładać uśmiech jak dwurzędowy garnitur". Dom to własne miejsce "do stękania, narzekania i umierania".