Panna Julia

Akcja tego dramatu rozpoczyna sie w noc świętojańską. Tytułowa Julia pod nieobecność ojca uczestniczy w zabawie służby. W czasie przerwy między tańcami wstępuje do kuchni. Spotyka tam kucharkę Krystynę, która gotuje jakis specyfik, dzieki któremu hrabiowska charcica poroni (gdyż spiknęła się z kundlem).

To zajście wprawia Julie w dziwny stan. W kuchni pojawia się Jean, lokaj hrabiego z ambicjami. Zaczynają rozmawiać m.in. o swoich snach. Julii śni się, że stoi na wysokiej kolumnie i bardzo chce z niej spaść. Natomiast Jeanowi śni się, że stoi pod drzewem i bardzo chce wspiąć się na jego czubek, gałęzie są jednak bardzo wysoko, ale czuje, że wystarczy, aby się wspiął na pierwszą gałąź to reszta pójdzie już gładko. Julia zaczyna flirtować z Jeanem. W końcu pomimo wcześniejszychprzestróg Krystyny, dochodzi pomiędzy nimi do zbliżenia. Gdy juz jest po wszystkim, planują ucieczkę. Jeanowi marzy sie, że wyjadą do Szwajcarii, zakupią tam kamienicę i założą pensjonat. jednak Julia nie jest przekonana do tego projektu, aby mogli tak zrobić musiałaby okraść ojca. Młodzi kłócą się, Julia powoli zdaje sobie sprawę ze sswojego czynu. Wraca Hrabia. Julia zostaje nie wie co ma robic, nie chce uciekać z lokajem, a Jean stawia ją w sytuacji z tylko jenym wyjściem. Sugeruje jej jak ma postąpic, skoro nie chce uciec (a nie może żyć z takim piętnem). Dramat kończy się wyjsciem Julii do stodoły, w której wcześniej była zabawa. Trzyma w ręku brzytwę... Dramat Strindberga trzeba rozpatrywać w kategoriach symbolu. Chociażby sny Julii i Jeana są projekcją ich pragnień. Z jednej strony chęć "zbratania sie z ludem" Julii, z drugiej chęć wybicia się do klasy arystokratycznej Jeana. Realizacja tych pragnień prowadzi do nieuniknionej tragedii. Julia obciążona jest również genami, traktuje mężczyzn jak psy - co również czyniła jej matka -a jednocześnie fascynują ją. Właśnie w taki symboliczny sposób zostało to zainteresowanie zaprezentowane w wątku dworskiego charta.