Krzyk według Jacka Kaczmarskiego
Opis spektaklu
To swoista lekcja historii współczesnej, opowiadająca o prawdzie i zakłamaniu, buncie i rezygnacji, zbrodniczym cynizmie i bolesnej bezsilności. Także o skomplikowanych zachowaniach tłumu, który kreuje przywódcę duchowego, by najpierw go wielbić, by znudzić się nim i na koniec — zniszczyć go. Wtłoczony w ramy systemu Artysta, swoim buntem zapala tłum do walki o własne marzenia — taka donkiszoteria pojawia się co jakiś czas, i co jakiś czas miażdży ją przetaczające się właśnie koło Historii.
Kanwę spektaklu stanowią mądre i gorzkie piosenki, mówiące o sprawach znacznie wykraczających poza ramy jednej sytuacji czy jednego okresu historycznego, mimo iż pisane były zwykle jako komentarz do konkretnego zdarzenia lub określonej postawy moralnej. Ze scenicznej opowieści wyłania się więc nie tragiczna postać Barda, a raczej — jego niepokoje i przemyślenia na temat wydarzeń bliskich nam i bardziej odległych.Ich ponadczasowość przeraża i skłania do refleksji o niedoskonałości ludzkiej natury, o wszechobecności tchórzostwa, podłości, chciwości i żądzy władzy.
