Opis
Architektura targów, wystaw, pokazów i ekspozycji – nierzadko równie popisowa, co ulotna, innym razem ikoniczna i trwała. Często słabo znana – ukryta na zamkniętych targowych terenach.
Jaka była architektura wybranych polskich ekspozycji XX wieku? Największa z nich – Powszechna Wystawa Krajowa – odbyła się w 1929 roku na terenie poznańskich targów, które obchodzą w tym roku stulecie istnienia. Jak Polska prezentowała się wtedy samej sobie, a jak innym narodom? Co przetrwało do naszych czasów, a co zostało zapomniane? Ile tu architektury awangardowej, a ile zachowawczej? Jak wyglądała PeWuKa na tle innych wystaw krajowych i światowych, począwszy od połowy XIX wieku i słynnego Crystal Palace w Londynie? Wreszcie – w jaki sposób Polska pokazywała się na wystawach za granicą – przed i po wojnie? Co starała się przekazać za pomocą architektury i czy jej się to udało?
Architektura dawnych wystaw to doraźny komunikat wysyłany do odbiorcy. Sprawdzimy, czy jest dziś czytelny i co dla nas znaczy.
Jakub Głaz – krytyk architektury, publicysta, animator działań przestrzennych. Z wykształcenia architekt (2002, Politechnika Poznańska). Od 2004 roku zajmuje się popularyzacją i krytyką architektury w prasie (m.in. „Gazeta Wyborcza”, „Architektura&Biznes”), radiu, telewizji (współtwórca cyklu „Księga Przestrzeni” – trzy serie, ostatnia w 2020 roku) i internecie (współtwórca kanału Strefa Przestrzeni na portalu youtube, będącego rozwinięciem „Księgi Przestrzeni”). Autor i kurator wystaw architektonicznych. Współtwórca poznańskiej inicjatywy „Otwarte” (od 2012) i „Centrum Otwarte” (od 2017), zajmującej się edukacją i animacją działań w zakresie architektury i urbanistyki oraz Festiwalu Architektury Modernistycznej „Nowy Plan” I towarzyszącego mu cyklu „Domokrążcy”. Współautor książki dla dzieci i dorosłych „Wspólne nie znaczy niczyje”. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2018 roku (książka o architekturze Poznania lat 1989–2019 obecnie w finalnym opracowaniu).
