Ryczące Dwudziestki

1983r. – można było narzekać na wszystko, ale z pewnością nie na brak zapału
i optymizmu grupy przyjaciół z I Drużyny Wodnej bytomskiego Hufca ZHP,
którzy zamiłowanie do żeglarstwa i przygody, oraz tęsknotę za wolnością,
jakże dosłownie wtedy rozumianą, postanowili zawrzeć w śpiewanych przez
siebie piosenkach. Powstali spontanicznie - z potrzeby serc, ku radości
własnej i innych. Połączeni marzeniami, od lat młodzieńczego trądziku,
poprzez pierwsze siwe włosy na skroniach, mimo niewielkich, acz zauważalnych
zmian składu, kroczą artystyczną ścieżką do dziś.

Od samego początku scenicznej przygody, los był dla nich łaskawy. Słysząc
pełne radości piosenki żeglarskie, oraz potężnie brzmiące harmonią szanty –
morskie pieśni pracy, obdarował ich licznymi nagrodami na festiwalach
piosenki żeglarskiej. Swą passę rozpoczęli od festiwalu „TRATWA” ’83 w
Katowicach, gdzie między innymi za piosenkę „Hiszpańskie Dziewczyny”, która
do dnia dzisiejszego im towarzyszy, otrzymali II nagrodę. Później było już
tylko lepiej. Jak sami twierdzą, każda otrzymana nagroda na festiwalu jest
dla nich najważniejsza, a każdy gest sympatii i uśmiech ze strony
publiczności, zapłatą i zachętą do dalszej pracy. Mimo wielu otrzymanych
nagród, trzy z nich mają szczególne znaczenie dla zespołu – dwukrotne Grand
Prix Międzynarodowego Festiwalu „SHANTIES” w Krakowie w latach 1984 i 1999,
oraz Grand Prix XXV-lecia Festiwalu "SHANTIES" w 2006r.

Pięć, tylko i wyłącznie męskich głosów - a’cappella (wokalnie bez
instrumentów), bądź z towarzyszeniem gitar, jest wizytówką zespołu. Na
przestrzeni lat, tworząc nietuzinkowe aranżacyjnie utwory, wypracowali swój
indywidualny styl i charakterystyczne brzmienie. Nie boją się eksperymentów
i nowinek muzycznych, a spektrum ich repertuaru sięga od romantycznych
irlandzkich ballad i piosenek autorskich, poprzez opracowane w nowej formie
wersje szant, piosenki o tematyce ekologicznej dla dzieci, humorystyczne
miniatury muzyki klasycznej, do repertuaru gospel.

Nierozłącznym elementem pasji, którą wykonują, są podróże - licząc przebyte
kilometry tras koncertowych z pewnością już parokrotnie okrążyli kulę
ziemską. Niejeden port odwiedzili - drogą morską, powietrzną lub lądową -
niejeden samochód „zarżnęli”, i w niejednej koi spali. Prawie każdego
tygodnia, wyruszają gdzieś w Polskę, nie omijając wielu spektakularnych
koncertów, czy imprez kulturalnych – również emitowanych przez krajowe
stacje telewizyjne. Niemalże, co roku odbywają zagraniczne wojaże, na drodze,
 których do dnia dzisiejszego stanęły takie kraje, jak: Włochy, Niemcy,
kraje byłej Jugosławii, Węgry, Norwegia, Czechy, Słowacja, Kanada oraz Stany
Zjednoczone. To właśnie w Ameryce, gdzie byli już trzykrotnie, jako jedyny
„biały” zespół mieli możliwość zaśpiewania w kościele metodystów (Asheville
NC 1994). Porwani przez pastora i murzyńską społeczność do spontanicznego
uczestnictwa w niedzielnym nabożeństwie, zapomnieli, czy mają koncert
(repertuar Gospel & Spirituals zawarty na płycie „By The Waters”), czy modlą
się śpiewając. Dziś są zgodni, że obok mszy żeglarskiej, na której śpiewali,
tuż przed obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej, było to dla nich najważniejsze
wydarzenie duchowo-muzyczne.

Wydaje się, że trwać będą wiecznie, a z pewnością ich piosenki, o których
można już powiedzieć, że łączą pokolenia. Choć z każdym dniem są starsi i
ponoć lepsi jak wino, nie poprzestają tworzyć, czego dowodem jest 10
wydanych płyt CD, oraz „worek” pomysłów, które zamierzają zrealizować w
swoim trzecim już dziesięcioleciu. Niebawem na naszym rynku wydawniczym
ukaże się ich nowa płyta z repertuarem...

Są nieprzewidywalni, wiec z korzyścią dla wszystkich, na pewno nas czymś
zaskoczą!

Szczegóły na www.old-timers.pl