Jerzy Stuhr w EMPiKu Silesia!

Spotkanie z  jednym z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych polskich aktorów, promujące kolejną książkę jego autorstwa „Stuhrowie. Historie rodzinne", którą autor zaprasza nas do prywatnego świata znanej krakowskiej rodziny.

Absolwentem Wydziału Aktorskiego krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej został w 1972 roku. Związany z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie (1972-1991); od początku lat osiemdziesiątych współpracuje z teatrami włoskimi. Pamiętamy go z wielu wybitnych teatralnych kreacji aktorskich w spektaklach reżyserowanych przez Jerzego Jarockiego, Konrada Swinarskiego i Andrzeja Wajdy.

Chociaż filmowo odkryty przez Feliksa Falka w „Wodzireju" (1977), przez lata był uznawany za aktora Krzysztofa Kieślowskiego (np. „Amator", 1979); doskonałe role filmowe stworzył też w komediach Juliusza Machulskiego, np. w „Seksmisji" (1983). W latach dziewięćdziesiątych, jako reżyser zwrócił się w kierunku kina autorskiego: wyreżyserował i zagrał główne role w filmach: „Spis cudzołożnic" (1994), „Historie miłosne" (1997, Złote Lwy Gdańskie), „Tydzień z życia mężczyzny" (1999), „Duże zwierzę" (2000), „Pogoda na jutro" (2003) i „Korowód" (2007).  Jest wykładowcą PWST; w latach 1990-1997 oraz 2002-2008 był rektorem tej uczelni. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, m. in.  Nagrody Krytyki Włoskiej (1982) czy Nagrody Narodowego Syndykatu Włoskich Dziennikarzy Filmowych „Nastro d'Argento" dla najlepszego twórcy europejskiego (1998); w listopadzie 2008 przez czytelników miesięcznika „Film" został ogłoszony Komediowym Aktorem Stulecia.

Jego pierwsza autobiograficzna książka „Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce" ukazała się w 1992 roku; to swoista rozprawa o aktorstwie (o świadomym rozumieniu i wykonywaniu tej profesji). Potem był wywiad-rzeka Marka Mikosa „Udawać naprawdę" (2000); książka ukazała się w serii „Autobiografie" i z jednej strony poznajemy  fascynujący świat twórcy, a z drugiej - przywoływane są rozważania o roli aktora.

„Stuhrowie. Historie rodzinne" to opowieść mieszająca wątki polskie, austriackie, czeskie i węgierskie. Jak mówi sam autor:  w tej książce staram się także znaleźć odpowiedź na pytanie, jak ważna w życiu człowieka jest rodzina i nasi przodkowie. Jerzy Stuhr rozpoczyna swą opowieść w roku 1879, kiedy to jego pradziadkowie - Leopold i Anna Stuhrowie opuszczają rodzinny Schrattenberg (Dolna Austria) i trafiają do bujnie rozwijającego się Krakowa. Wkrótce okaże się, że Stuhrowie nie tylko na dłużej pozostaną w królewskim mieście, ale i zaczną współtworzyć jego historię. Oskar Stuhr, nazywany dziadkiem, brat prawdziwego dziadka Leopolda juniora, przez wiele lat był prezesem klubu sportowego Korona, działającego w Podgórzu. Był też pierwszą artystyczną duszą w rodzinie. To właśnie z nim mały Jurek bawił się w „pogrzeb", co z pewnością ukształtowało poczucie humoru przyszłego aktora. Poznajemy także babcię Masię, śpiewaczkę, która jako pierwsza przedstawicielka rodu występowała na deskach Starego Teatru. Jerzy Stuhr barwnym i żywym językiem opowiada o swych przodkach i o trudnościach, które musiała pokonać jego rodzina - o wojnie, o niełatwych czasach komunizmu, o odchodzeniu bliskich. To wzruszająca opowieść, którą czyta się nie tylko jak rodzinną sagę, ale też jak powieść obyczajową i historyczną. Ogromnym atutem książki są liczne fotografie z rodzinnych albumów i drzewo genealogiczne Stuhrów.

Spotkanie z Jerzym Stuhrem
9 grudnia (wtorek), godz. 18.00
EMPiK CH Silesia, Katowice, ul. Chorzowska 107