Pancernik Potiomkin – seans z muzyką na żywo

Na pancerniku jest rok 1905. Dwadzieścia lat później Sergiej Eisenstein dba o to, by widzowie filmu znów znaleźli się w centrum rewolucyjnych wydarzeń. Pokazuje im z bliska słynny bunt na pokładzie okrętu wojennego "Kniaź Potiomkin Tawriczeskij" i masakrę, którą pokładowa rebelia wywołała w odeskim porcie. Eisenstein obserwuje społeczeństwo tuż przed rewolucją. Czuje, że nadchodzi moment, w którym przeleje się szala goryczy. Patrzy na uciskanych i wypatruje wśród nich tych, którzy są już gotowi walczyć. Jako reżyser wydarzeń Eisenstein dokonuje jednak eksperymentu na świecie przedstawionym. Równolegle prowadzi narrację. Ociera się o mistrzostwo na polu montażu. Zestawia wiele prywatnych historii i wchodzi w świat pełen emocji i wewnętrznych napięć. Widzi umęczonych żeglarzy, którzy nie chcą jeść zarobaczonego mięsa. Nie dziwi go, że emocje na pokładzie sięgają zenitu i chwilę potem wybucha krwawy protest. Przepięknie zainscenizowane kadry wypełnia bohater zbiorowy. Film składający się z pięciu rozdziałów to jednak przede wszystkim opowieść o człowieku – o jego nadziejach, o jego konflikcie z systemem i o jego wierze w zmianę. Oszałamiające zdjęcia Eduarda Tissego pozwalają dostrzec w tłumie pojedyncze twarze. W filmie zrealizowanym na 20. rocznicę rewolucji można dostrzec kobiety niosące na rękach chore dzieci, słyszeć rozdzierający krzyk walczących i czuć zapach śmierci. Jego nowatorska forma pozwala miksować zachwyt z przerażeniem, a o wielkiej historii wciąż mówić z ludzkiej perspektywy.

Pasimito to zespół niepokornych muzyków, skutecznie opierający się trendom mody i komercji na rzecz wyrażania własnego zdania muzycznego. Zadebiutowali  w 2005 roku i od początku swojej działalności nie przestają zaskakiwać swoich słuchaczy. Na co dzień skromni i opanowani, na scenie eksplodują twórczą energią. Ich muzyka jest mieszanką wybuchową wielu gatunków muzycznych. Wyrafinowani słuchacze doszukają się tutaj elementów etno, jazzu alternatywnego czy ciężkiego brzmienia. Sami jednak nie stawiają sobie żadnych granic ciągle poszukując nowych dróg, w których mogliby się realizować. Ich szaleństwo pozwoliło im zaistnieć w przestrzeni muzycznej wielu   ciekawych projektów - począwszy od festiwali filmowych, gdzie wykonywali muzykę improwizowaną do klasyki kina niemego (m.in. „Pancernik Potiomkin”, „Upiór w operze”, „Burza nad Azją”, „Brzdąc”, „Generał”, „Nanook z północy”) przez wydarzenia multimedialne, teatralne, na koncertach klubowych i pokaźnych plenerach skończywszy.